Piercing od dawna przestał być zjawiskiem niszowym – dziś jest popularnym sposobem wyrażania siebie i elementem osobistego stylu. Coraz częściej pojawia się także w środowisku zawodowym, gdzie spotyka się z różnym poziomem akceptacji. Dla jednych jest to naturalna forma ekspresji, dla innych – kwestia wymagająca dostosowania do zasad obowiązujących w firmie.
W miejscu pracy wygląd odgrywa ważną rolę – wpływa nie tylko na wizerunek pracownika, ale i całego przedsiębiorstwa. Z tego powodu wiele firm wprowadza wewnętrzne zasady dotyczące ubioru i ogólnej prezencji, czyli tzw. dress code. W jego ramach często pojawiają się zapisy dotyczące biżuterii czy piercingu.
Artykuł ten wyjaśnia, jak wygląda kwestia piercingu w pracy – jakie prawa przysługują pracodawcy, gdzie przebiegają granice swobody pracownika, oraz jak pogodzić indywidualny styl z zawodowym profesjonalizmem. Dowiesz się również, w jakich branżach widoczny piercing jest akceptowany, a gdzie może być postrzegany jako nieodpowiedni.
Prawo pracodawcy a granice dress code’u
Dress code w miejscu pracy to nie tylko kwestia estetyki, ale także narzędzie budowania wizerunku firmy i utrzymywania spójnych standardów wśród pracowników. W praktyce oznacza to, że pracodawca ma prawo określić zasady dotyczące ubioru, fryzury czy biżuterii – w tym także piercingu. Jednak te regulacje nie mogą być dowolne. Muszą mieć uzasadnienie w charakterze wykonywanej pracy, przepisach prawa oraz poszanowaniu godności pracownika.
Prawo do ustalania zasad
Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, pracodawca ma prawo organizować sposób pracy i ustalać jej porządek, a więc również określać, jak mają prezentować się pracownicy. To uzasadnione zwłaszcza wtedy, gdy pracownik ma kontakt z klientami, kontrahentami czy reprezentuje firmę na zewnątrz. W takich sytuacjach wygląd staje się częścią strategii wizerunkowej przedsiębiorstwa.
W firmach o jasno określonej tożsamości wizualnej – takich jak banki, kancelarie prawne czy duże korporacje – dress code często obejmuje nie tylko ubiór, ale też zasady dotyczące makijażu, fryzury i biżuterii. Celem jest utrzymanie profesjonalnego i spójnego wyglądu całego zespołu.
Granice ingerencji w wygląd pracownika
Chociaż pracodawca może wprowadzać zasady dotyczące wyglądu, nie może przy tym naruszać dóbr osobistych ani dyskryminować pracowników. Oznacza to, że żadne wymagania nie mogą być arbitralne czy przesadne. Zasady powinny być proporcjonalne do charakteru pracy i jasno uzasadnione – np. względami bezpieczeństwa, reprezentacyjnością stanowiska lub kulturą organizacyjną.
Przykładowo, zakaz noszenia widocznego piercingu może być w pełni uzasadniony w przypadku pielęgniarek, pracowników produkcji spożywczej czy ochroniarzy. Natomiast w biurach, gdzie kontakt z klientem jest ograniczony, taki zakaz mógłby być odbierany jako nadmierna ingerencja.
Warto też podkreślić, że pracodawca nie może różnicować zasad dotyczących piercingu wyłącznie ze względu na płeć. Niedopuszczalne byłoby np. pozwolenie kobietom na noszenie kolczyków w uszach przy jednoczesnym zakazie dla mężczyzn, jeśli charakter pracy nie uzasadnia takiego rozróżnienia.
Regulacje wewnętrzne – gdzie szukać zasad
Dress code powinien być określony w dokumentach wewnętrznych firmy, takich jak regulamin pracy, kodeks etyki czy wewnętrzne wytyczne dotyczące ubioru. Pracownicy powinni zostać z nimi zapoznani najpóźniej w momencie rozpoczęcia zatrudnienia. Dzięki temu wiedzą, jakie są oczekiwania dotyczące ich wyglądu i mogą się do nich świadomie dostosować.
Warto pamiętać, że choć Kodeks pracy nie zawiera zapisów odnoszących się wprost do piercingu, to wprowadza ogólne obowiązki pracownika, takie jak dbałość o dobro zakładu pracy i sumienne wykonywanie obowiązków. Właśnie te przepisy stanowią podstawę do tworzenia firmowych zasad w zakresie ubioru i wyglądu.
Podsumowując, pracodawca ma prawo ustalać standardy wyglądu, o ile:
- wynikają one z charakteru pracy lub specyfiki stanowiska,
- są uzasadnione względami wizerunkowymi, bezpieczeństwa lub higieny,
- nie naruszają dóbr osobistych pracownika ani nie prowadzą do dyskryminacji,
- zostały jasno określone i zakomunikowane w regulaminach wewnętrznych.
Takie podejście pozwala zachować równowagę między profesjonalnym wizerunkiem firmy a prawem pracownika do wyrażania swojej indywidualności poprzez wygląd.
Czynniki wpływające na akceptację piercingu w miejscu pracy
Akceptacja piercingu w środowisku zawodowym zależy od wielu czynników – nie tylko od tego, jak konserwatywne jest miejsce pracy, ale również od jego kultury organizacyjnej, charakteru stanowiska, przepisów BHP czy ogólnych trendów społecznych. To, co w jednej firmie jest uznawane za naturalny element stylu, w innej może być postrzegane jako brak profesjonalizmu.
Branża i kultura organizacyjna
Pierwszym czynnikiem wpływającym na podejście do piercingu jest branża, w której funkcjonuje firma. W sektorach kreatywnych, takich jak reklama, projektowanie graficzne, marketing czy IT, indywidualność i niekonwencjonalny wygląd są często mile widziane. Pracodawcy doceniają tam swobodę wyrazu i postrzegają ją jako przejaw kreatywności. W takich środowiskach kolczyki w nosie, wardze czy uchu nie budzą kontrowersji – są częścią nowoczesnego wizerunku.
Z kolei w branżach opartych na formalnych relacjach z klientami, takich jak finanse, prawo, administracja publiczna czy sektor medyczny, normy są znacznie bardziej konserwatywne. Tutaj wygląd ma bezpośredni wpływ na zaufanie klientów, pacjentów czy partnerów biznesowych, dlatego piercing bywa ograniczany lub całkowicie zakazany.
Na poziom akceptacji wpływa również kultura organizacyjna firmy – w niektórych przedsiębiorstwach liczy się nowoczesność i różnorodność, w innych stawia się na jednolity, klasyczny wizerunek. Otwartość na indywidualny styl często zależy od wartości, które promuje firma – jeśli stawia na różnorodność i inkluzywność, piercing raczej nie będzie problemem.
Kontakt z klientem i rola reprezentacyjna
Drugim istotnym czynnikiem jest charakter stanowiska. Osoby, które mają bezpośredni kontakt z klientami, kontrahentami lub pełnią funkcje reprezentacyjne, muszą zazwyczaj przestrzegać bardziej restrykcyjnych zasad. W takich rolach najczęściej obowiązuje klasyczny, neutralny wygląd, który nie odciąga uwagi od meritum rozmowy czy oferty firmy.
Do zawodów o podwyższonych wymaganiach wizerunkowych należą między innymi:
- pracownicy banków i instytucji finansowych,
- przedstawiciele handlowi i doradcy klienta,
- prawnicy, urzędnicy i menedżerowie wyższego szczebla,
- pracownicy recepcji, hoteli czy obsługi klienta w prestiżowych firmach.
W tych zawodach widoczny piercing – zwłaszcza w twarzy – może zostać uznany za zbyt ekstrawagancki. Dla osób wykonujących obowiązki „na zapleczu” czy w działach technicznych te zasady są często mniej rygorystyczne, pod warunkiem zachowania schludnego wyglądu.
Względy bezpieczeństwa i higieny
W wielu miejscach pracy kwestię noszenia piercingu regulują nie tyle względy estetyczne, co przepisy BHP. W zawodach, w których istnieje ryzyko zaczepienia biżuterii, zranienia lub zanieczyszczenia środowiska pracy, zakaz piercingu ma charakter ochronny.
Dotyczy to szczególnie:
- pracowników produkcji i przetwórstwa żywności,
- personelu medycznego, pielęgniarek, laboratoriów,
- osób obsługujących maszyny i urządzenia przemysłowe,
- służb mundurowych, ratowników i strażaków.
W tych przypadkach noszenie kolczyków, zwłaszcza dłuższych lub wystających, może stanowić realne zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa. Pracodawcy mają więc pełne prawo wymagać ich zdejmowania lub zakrywania w czasie wykonywania obowiązków.
Zmiany pokoleniowe i społeczne
W ostatnich latach obserwuje się wyraźną zmianę podejścia do wyglądu w miejscu pracy. Młodsze pokolenia – zwłaszcza millenialsi i generacja Z – traktują piercing jako naturalną formę ekspresji, porównywalną z ubiorem czy fryzurą. Dla nich ważne jest, aby miejsce pracy było otwarte na różnorodność i nie oceniano kompetencji przez pryzmat wyglądu.
Firmy, które chcą przyciągać młodych, zdolnych pracowników, coraz częściej łagodzą swoje zasady dotyczące dress code’u. W efekcie piercing przestaje być tematem tabu – o ile nie stoi w sprzeczności z zasadami bezpieczeństwa lub charakterem stanowiska.
Zmiana postrzegania tego typu ozdób to także rezultat globalizacji i wpływu mediów społecznościowych. Wizerunek nowoczesnego specjalisty nie musi już oznaczać klasycznego garnituru i idealnie gładkiej skóry – coraz częściej liczy się autentyczność i indywidualność.
Rodzaje piercingu a ich akceptacja w pracy
Nie każdy rodzaj piercingu jest postrzegany przez pracodawców w taki sam sposób. O ile niektóre formy biżuterii są w pełni akceptowane i nie budzą żadnych kontrowersji, o tyle inne mogą być uznane za zbyt odważne lub nieprofesjonalne. Kluczowe znaczenie mają miejsce przekłucia, widoczność ozdoby oraz jej charakter – dyskretny lub wyrazisty. W tej sekcji przedstawiono, jak w praktyce wygląda akceptacja poszczególnych rodzajów piercingu w środowisku zawodowym.
Kolczyki w uszach
To najbardziej powszechny i akceptowany typ piercingu, zarówno w przypadku kobiet, jak i mężczyzn. W wielu miejscach pracy nie budzi on żadnych zastrzeżeń, o ile biżuteria jest skromna i dopasowana do charakteru stanowiska. W środowisku biurowym, szczególnie w branżach formalnych, warto stawiać na minimalizm – małe wkręty, delikatne perełki lub krótkie kolczyki przylegające do ucha.
W przypadku mężczyzn akceptacja kolczyków w uszach bywa różna – w środowiskach kreatywnych nie stanowi problemu, natomiast w konserwatywnych firmach może być postrzegana jako element niepasujący do klasycznego wizerunku. W takich sytuacjach pomocnym rozwiązaniem może być wybór subtelnych, neutralnych ozdób, które nie przyciągają nadmiernej uwagi.
Jeśli stanowisko wymaga kontaktu z klientem lub reprezentowania firmy, długie, wiszące lub mocno błyszczące kolczyki lepiej zostawić na czas wolny. W miejscach, gdzie panuje mniej formalna atmosfera, dopuszczalne są nieco bardziej ozdobne formy, o ile nie utrudniają wykonywania obowiązków.
Piercing twarzy: nos, brew, warga, septum
Piercing twarzy jest zdecydowanie bardziej kontrowersyjny i jego akceptacja zależy głównie od branży. W sektorach kreatywnych, takich jak media, design, sztuka czy IT, tego typu ozdoby są częścią indywidualnego stylu i często nie stanowią przeszkody w pracy. W zawodach wymagających kontaktu z klientem – zwłaszcza w finansach, administracji publicznej, służbie zdrowia czy edukacji – pracodawcy podchodzą do nich z większą rezerwą.
W firmach o restrykcyjnym dress code często zaleca się ograniczenie widoczności tego rodzaju piercingu. Dobrym rozwiązaniem może być stosowanie tzw. retainerów, czyli przezroczystych kolczyków, które są prawie niewidoczne, a jednocześnie pozwalają utrzymać przekłucie w dobrym stanie. W niektórych przypadkach pracodawcy akceptują niewielkie, subtelne kolczyki w nosie (np. małe wkręty o średnicy do 2 mm), zwłaszcza jeśli nie są błyszczące i nie rzucają się w oczy.
Warto pamiętać, że decyzja o noszeniu widocznego piercingu w twarzy powinna być przemyślana – nawet jeśli jest dopuszczalny w danej firmie, zawsze należy dopasować jego formę do kontekstu zawodowego. Subtelność i elegancja są tu najlepszym doradcą.
Inne widoczne piercingi
Do tej kategorii należą przekłucia w miejscach takich jak szyja, kark, ręce czy dekolt. Tego typu ozdoby są najrzadziej akceptowane w środowisku zawodowym, ponieważ mogą odciągać uwagę, być postrzegane jako zbyt odważne lub wręcz niestosowne w relacjach biznesowych.
W pracy biurowej czy administracyjnej najczęściej obowiązuje zasada zakrywania takich miejsc – można to zrobić poprzez dobór odpowiedniego ubioru: koszul, marynarek, golfów czy apaszek. W środowiskach mniej formalnych dopuszcza się pewną swobodę, jednak i tu warto zachować umiar, zwłaszcza podczas spotkań z klientami lub przedstawicielami innych firm.
Dla osób, które planują nowe przekłucie, a jednocześnie pracują w konserwatywnym miejscu, dobrym rozwiązaniem jest wybór lokalizacji, którą łatwo zakryć – np. chrząstka ucha, pępek lub miejsca pod ubraniem. Dzięki temu można cieszyć się biżuterią bez narażania się na konflikt z zasadami obowiązującymi w firmie.
Porady dla pracowników z piercingiem
Noszenie piercingu w miejscu pracy może być w pełni zgodne z zasadami firmy, jeśli podejdzie się do tego z rozwagą i świadomością obowiązujących norm. Wiele zależy od tego, jak dana organizacja postrzega wygląd pracownika, ale również od umiejętności dostosowania się do sytuacji. Poniższe wskazówki pomogą osobom z piercingiem zachować równowagę między indywidualnym stylem a wymaganiami zawodowymi.
Jak pogodzić indywidualny styl z zasadami firmy?
W każdej firmie obowiązuje pewien poziom formalności, który powinien być punktem odniesienia dla wyglądu pracownika. Nie oznacza to konieczności rezygnacji z piercingu – kluczowe jest jego dopasowanie do kontekstu zawodowego. W praktyce najważniejsze jest, aby piercing nie rozpraszał rozmówców, nie był przesadnie widoczny i nie kłócił się z ogólnym wizerunkiem firmy.
Zanim zdecydujesz się na konkretną ozdobę lub miejsce przekłucia, warto przeanalizować kilka aspektów: charakter pracy, częstotliwość kontaktu z klientem, obowiązujący dress code oraz podejście przełożonych do kwestii wizerunku. Świadome dopasowanie biżuterii do środowiska pracy pozwoli uniknąć nieporozumień i niepotrzebnych napięć.
Poniżej znajduje się lista praktycznych porad, które mogą pomóc pracownikom w utrzymaniu profesjonalnego wyglądu, nie rezygnując jednocześnie z indywidualności:
- Poznaj dress code i kulturę firmy: zanim zdecydujesz, czy piercing będzie odpowiedni, zapoznaj się z regulaminem wewnętrznym lub zapytaj przełożonych o obowiązujące zasady. W niektórych organizacjach nie ma formalnych zapisów, ale istnieją niepisane normy, które warto poznać, obserwując styl innych pracowników.
- Postaw na dyskrecję i minimalizm: w miejscach pracy o formalnym charakterze najlepiej sprawdza się subtelna biżuteria – małe kolczyki, wkręty w kolorze skóry lub przezroczyste elementy. Dyskretny piercing może być ciekawym dodatkiem, który nie zaburza profesjonalnego wizerunku.
- Wykorzystaj retainery lub zdejmuj biżuterię: w środowiskach z surowszymi zasadami warto sięgnąć po przezroczyste retainery, które utrzymują przekłucie, ale są praktycznie niewidoczne. Jeśli to możliwe, biżuterię można także zdejmować na czas pracy, pod warunkiem że miejsce przekłucia jest w pełni zagojone.
- Rozważ umiejscowienie piercingu: osoby, które dopiero planują przekłucie, powinny zastanowić się nad wyborem miejsca, które można łatwo zakryć ubraniem lub fryzurą. Chrząstka ucha, pępek czy septum (które można schować w środku nosa) to rozwiązania pozwalające zachować dyskrecję.
- Komunikacja z przełożonymi: jeśli masz wątpliwości, jak pracodawca zareaguje na piercing, warto otwarcie o tym porozmawiać. Jasna i spokojna rozmowa z przełożonym lub działem HR może pomóc ustalić granice akceptacji i znaleźć kompromisowe rozwiązanie. Pracodawcy często doceniają szczerość i profesjonalne podejście do tematu.
Stosowanie powyższych zasad nie tylko ułatwia funkcjonowanie w miejscu pracy, ale również pozwala budować pozytywny wizerunek osoby, która potrafi łączyć indywidualny styl z poszanowaniem reguł organizacji. Dzięki temu piercing przestaje być powodem do konfliktów, a staje się neutralnym elementem wyglądu, który nie wpływa negatywnie na odbiór zawodowy.
Warto pamiętać, że umiejętność dostosowania się do okoliczności to cenna kompetencja – pokazuje elastyczność, świadomość kontekstu i dojrzałość. Takie podejście pozwala nie tylko zachować swoje przekonania i styl, ale także wzmacnia profesjonalny wizerunek w oczach współpracowników i klientów.
Aspekty prawne i ryzyko dyskryminacji
Kwestia noszenia piercingu w pracy nie jest jednoznacznie uregulowana w polskim prawie. Nie znajdziemy w Kodeksie pracy zapisów, które wprost odnosiłyby się do biżuterii czy modyfikacji ciała. Oznacza to, że pracodawcy mają dużą swobodę w ustalaniu zasad dotyczących wyglądu, o ile działają w granicach obowiązującego prawa i nie naruszają dóbr osobistych pracownika. W praktyce oznacza to konieczność zachowania równowagi między prawem pracodawcy do kształtowania wizerunku firmy a prawem pracownika do wyrażania swojej indywidualności.
Brak bezpośrednich przepisów
Kodeks pracy nie zawiera przepisów, które odnosiłyby się wprost do wyglądu zewnętrznego pracownika, w tym piercingu. Jednak w art. 100 Kodeksu pracy znajdziemy zapisy o obowiązku przestrzegania przez pracownika regulaminu pracy, dbania o dobro zakładu i sumiennego wykonywania obowiązków. To właśnie te ogólne normy są podstawą, na której pracodawcy budują swoje wewnętrzne zasady dotyczące ubioru i wyglądu.
W świetle prawa pracodawca może więc wprowadzić wymóg dotyczący określonego wizerunku – np. zakaz noszenia widocznego piercingu – jeśli ma to uzasadnienie w charakterze wykonywanej pracy lub jest podyktowane względami bezpieczeństwa czy higieny. Nie może jednak wprowadzać zasad, które nie mają racjonalnego uzasadnienia lub faworyzują określoną grupę pracowników.
Warto dodać, że wszelkie regulacje związane z wyglądem powinny być zapisane w regulaminie pracy lub innych dokumentach wewnętrznych, aby pracownicy mieli do nich dostęp i mogli się z nimi zapoznać. Tylko wówczas można mówić o przejrzystości i legalności wprowadzonych zasad.
Dyskryminacja i wolność wyrazu
Zasady dotyczące ubioru i wyglądu nie mogą prowadzić do nierównego traktowania pracowników. Oznacza to, że pracodawca nie może karać lub zwalniać osoby wyłącznie z powodu piercingu, jeśli nie istnieją obiektywne przesłanki uzasadniające taki zakaz. Każde ograniczenie musi mieć racjonalne podstawy – np. bezpieczeństwo, higienę pracy lub charakter stanowiska.
Szczególną uwagę należy zwrócić na sytuacje, w których piercing ma związek z przekonaniami religijnymi lub światopoglądowymi. W takich przypadkach odmowa jego noszenia mogłaby być uznana za przejaw dyskryminacji. Przykładem może być sytuacja, w której pracownik nosi piercing jako element swojej tożsamości kulturowej lub duchowej – wówczas pracodawca powinien rozważyć możliwość kompromisu, np. dopuszczenie do pracy z mniej widoczną biżuterią.
Przepisy prawa pracy, w tym zasada równego traktowania i zakaz dyskryminacji, chronią pracowników przed nierównym traktowaniem ze względu na cechy osobiste. Dyskryminacja może przybrać formę zarówno bezpośrednią (np. zakaz zatrudniania osób z widocznym piercingiem), jak i pośrednią (np. wymaganie „nienagannego wyglądu” bez doprecyzowania, co to oznacza, co w praktyce eliminuje osoby z piercingiem).
Konsekwencje łamania zasad
Nieprzestrzeganie zasad dress code’u, w tym wymogów dotyczących biżuterii czy piercingu, może skutkować sankcjami ze strony pracodawcy. Ich zakres zależy od stopnia naruszenia obowiązków oraz od tego, czy pracownik został wcześniej poinformowany o obowiązujących przepisach.
Wśród najczęściej stosowanych sankcji znajdują się:
- upomnienie lub nagana – stosowane w przypadku drobnych naruszeń, zwłaszcza gdy pracownik został wcześniej ostrzeżony,
- obniżenie premii lub nagrody – w firmach, gdzie element wizerunku jest istotny dla polityki organizacyjnej,
- rozwiązanie umowy o pracę – możliwe jedynie w sytuacjach, gdy wygląd pracownika rażąco narusza przyjęte standardy lub negatywnie wpływa na wizerunek firmy wobec klientów.
Warto jednak podkreślić, że wszelkie sankcje powinny być proporcjonalne i uzasadnione. Pracodawca nie może nadużywać prawa do dyscyplinowania pracownika tylko dlatego, że jego wygląd odbiega od subiektywnych oczekiwań przełożonego.
Z drugiej strony, pracownik również ma obowiązek respektowania zasad obowiązujących w firmie. Jeśli podpisał regulamin, który określa zasady dotyczące wyglądu, powinien się do niego stosować. W przypadku wątpliwości warto dążyć do porozumienia – rozmowa z przełożonym lub działem HR często pozwala znaleźć rozwiązanie, które zadowoli obie strony.
Podsumowanie
Kwestia piercingu w miejscu pracy jest złożona i zależy od wielu czynników – od rodzaju branży i stanowiska, przez kulturę organizacyjną firmy, aż po indywidualne podejście pracodawcy i pracownika. Choć coraz częściej obserwujemy większą tolerancję dla indywidualnych form ekspresji, wciąż istnieją środowiska, w których widoczny piercing może być uznany za nieodpowiedni lub nieprofesjonalny.
Z punktu widzenia pracodawcy, wygląd pracowników ma znaczenie dla wizerunku firmy. W wielu branżach to właśnie pierwsze wrażenie decyduje o zaufaniu klientów, dlatego dążenie do spójnego, schludnego i reprezentacyjnego wyglądu zespołu jest uzasadnione. Nie oznacza to jednak, że pracodawca ma prawo do nieograniczonej kontroli nad wyglądem zatrudnionych osób – wszelkie regulacje muszą być zgodne z prawem, proporcjonalne i niedyskryminujące.
Z perspektywy pracownika piercing może być formą ekspresji, sposobem na podkreślenie osobowości i indywidualności. Współczesny rynek pracy coraz częściej docenia autentyczność i różnorodność, dlatego umiejętność wyrażania siebie w sposób zgodny z zasadami firmy staje się ważną kompetencją.
Aby zachować równowagę między zawodowym profesjonalizmem a osobistym stylem, warto pamiętać o kilku zasadach:
- poznaj i zrozum regulacje dotyczące wyglądu obowiązujące w miejscu pracy,
- dopasuj rodzaj i widoczność biżuterii do charakteru wykonywanych obowiązków,
- w razie wątpliwości postaw na dyskrecję i minimalizm,
- jeśli to możliwe, korzystaj z rozwiązań kompromisowych – np. retainerów,
- nie bój się rozmowy z przełożonym, gdy potrzebujesz doprecyzowania zasad.
Świadome podejście do wyglądu w pracy nie oznacza rezygnacji z indywidualności. Wręcz przeciwnie – pozwala pokazać, że potrafisz łączyć własny styl z profesjonalizmem i poszanowaniem norm obowiązujących w organizacji. W wielu przypadkach otwarta komunikacja oraz elastyczność obu stron wystarczą, by znaleźć rozwiązanie, które pogodzi interesy firmy i potrzeby pracownika.
Ostatecznie to właśnie wzajemne zrozumienie, takt i zdrowy rozsądek stanowią fundament nowoczesnego podejścia do dress code’u. Piercing nie musi być przeszkodą w karierze – wystarczy, że będzie noszony z wyczuciem i w sposób dostosowany do kontekstu zawodowego. Dzięki temu możliwe jest zachowanie autentyczności, przy jednoczesnym budowaniu profesjonalnego i wiarygodnego wizerunku.
